در يك عمليات نظامي، فرماندهان نيروي هوايي تصميم گرفتند كه يكي از انبارهاي مهمات دشمن را بمباران كنند.اما در اين عمليات،مسافتي كه هواپيما بايد طي ميكرد تا ميتوانست انبار را بمباران كند،تقريبا” سه برابر شعاع عمل هواپيما بود.(مسافتي كه هواپيما با توجه به ميزان سوخت محدود خود مي تواند طي كند را شعاع عمل هواپيما گويند و با R نشان ميدهند.)
بنابراين فرماندهان تصميم گرفتند كه به جاي يك هواپيما از ده هواپيما استفاده كنند كه همگي مخزنشان پر بوده و فقط يكي از آنها حامل بمب است و نه هواپيماي ديگر در بين راه،هر يك به نوبت،باقي مانده ي سوخت خود را بين هواپيماهاي ديگر تقسيم مي كنند و خود در همان جا متوقف مي شوند تا اين كه هواپيمايي كه حامل بمب است، به هدف برسد.اما فرماندهان نگران بودند كه آيا ده هواپيما براي اين منظور كافي است؟ و برنامهي سوختگيري در بين راه چگونه تنظيم شود؟
يك راه حل:
ده هواپيما به طور همزمان با مخزنهاي پر از پايگاه حركت ميكنند و يكي از آنها حامل بمب است. هنگامي كه هواپيماها سوخت خود را مصرف كردند و از سوختشان باقي ماند، يكي از هواپيماها سوخت باقيمانده را بين نه هواپيماي ديگر تقسيم ميكند يعني به هر كدام به اندازهي سوخت ميدهد تا مخزن همه پر شود و متوقف ميشود.(با مصرف سوخت،مي توان مسافت را طي كرد.)هنگامي كه هواپيماها سوخت خود را مصرف كردند و سوخت برايشان باقي ماند، يكي از هواپيماها،باقيماندهي سوخت خود را بين هشت هواپيماي ديگر تقسيم ميكند كه به هر كدام ميرسد و دوباره مخزنها پر ميشود و هواپيمايي كه سوخت خود را تقسيم كرد، متوقف ميشود.(با مصرفسوخت،مي توان مسافت را طي كرد.) هواپيماها همين طور به عمل سوختگيري در حال پرواز ادامه ميدهند تا اين كه آخرين هواپيما كه حامل بمب است به هدف برسد و انبار را بمباران كند.
همانطور كه گفته شد،در طول مسير به هواپيماي اصلي به اندازهيسوخت اوليه اش اضافه ميشود. بنابراين هواپيماي اصلي ميتواند به اندازهي و يا مسافت را طي كند.ولذا .يعني با اين روش سوختگيري و با تعداد ده هواپيما،ميتوان هدفي كه در فاصلهي تقريبي 3 برابر شعاع عمل هواپيما باشد را بمباران كرد.
