بانو هیپاتیا که به عنوان نخستین زن ریاضیدان و آخرین کتابدار کتابخانه‌ی اسکندریه در مصر شناخته می‌شود، در حدود ۳۷۰ پس از میلاد مسیح در شهر اسکندریه مصر متولد شد. هیپاتیا استاد فلسفه و ریاضی در شهر اسکندریه بود و در علم نجوم تبحر داشت. وی به حل مسائل پیچیده‌ی فلسفه و ریاضی و مطالعه درباره‌ی حساب دیوفانتوس و فنونی که او توسعه داد بود، می پرداخت. هیپاتیا قصد داشت قرمولی خاص برای حرکت زمین بیاید ولی قبل از اینکه به این کار دست بزند شیفته مخروط‌های آپولونیوس شد. هرچند که این مبحث تا نیمه‌ی اول قرن هفدهم مورد توجه دیگر ریاضیدانان قرار نگرفت. همچنین او در حل مسائل جبر و هندسه راه حل‌های جدیدی ارائه کرد که تا عصر دکارت، نیوتن و لایب نیتز و چندین قرن بعد، علوم ریاضی از آن حد که هیپاتیا تدریس می کرد فراتر نرفت. هیپاتیا مخترع ” غلظت سنج” است که برای تعیین غلظت مواد حل شده در مایعات به کار می‌رود. هیپاتیا در دوران حکومت روم بر مصر در اسکندریه که یکی از مراکز بزرگ مسیحیت بود، زندگی می‌کرد. دانش هایی که هیپاتیا بر روی آن‌ها کار می‌کرد از دید روحانیون مسیحیت، برای مردم مضر و گمراه‌کننده بود و این‌که یک زن به فلسفه و ریاضیات بپردازد، غیرقابل تحمل بود. بنابراین در سال ۴۱۵ میلادی هیپاتیا توسط “سیریل” اسقف شهر اسکندریه متهم به جادوگری و توطئه علیه مسیحیت شد و به اتهام جادوگری کشته شد.